Zoals eerder verteld en beschreven zijn we bezig met ons droompaleis.
Ein-de-lijk was het afgelopen week dan zover, de stukken van het puzzelstuk dat ons huis gaat zijn, werden naar de kavel gebracht. Om vervolgens met een paar dagen in elkaar gezet te worden.
Zo vroeg
Maandagochtend om 5 uur ging de wekker voor ons zodat we op tijd bij de fabriek zouden zijn omdat Lesley de vrachtwagen wilde filmen met de drone op het moment van wegrijden. Na een aantal toffe shots en een bakje koffie als een speer naar de kavel om daar vervolgens de vrachtwagen weer op te wachten met de drone voor de volgende shots.
Bouwweg
Dit was nog spannend aangezien er een bouwweg ligt en nog geen fatsoenlijke weg. Een bouwweg zit vol met gaten, nog diepere kuilen, hobbels en bobbels maar de vrachtwagenchauffeur liet zich niet op z’n kop zitten en trotseerde deze weg. De S-bocht die er in zit, was ook geen obstakel terwijl diezelfde bocht mij wel eens wakker heeft gehouden ‘s nachts. 😩
Al met al kwamen de onderdelen van ons huis goed aan bij de kavel en werd alles met de hijskraan netjes neergezet en konden na 20 minuten de auto’s met hun bestuurders er weer langs.
Zakdoek
Terwijl wij staan toe te kijken zie ik in m’n ooghoeken een auto aankomen die stopt bij de hijskraan. Een blonde dame stapt uit en ik herken direct de vrouw van m’n vader. Vervolgens stapt ook hij uit en loopt al juichend op ons af. Tot op dat moment heb ik ‘t droog gehouden en had ik alleen een grote glimlach op m’n gezicht de hele tijd en moesten wij onszelf regelmatig ervan overtuigen dat het echt ons huis is. Terug naar dat moment van juichen, toen braken bij mij de sluizen door en kwamen de emotie, stress en blijdschap naar buiten. Het besef dat het van ons is, ons geduld eindelijk beloond wordt en onze toekomst echt vorm gaat krijgen. Dit gevoel is en blijft onbeschrijfelijk maar zo onwijs fijn!
Priktuin
De mannen gingen hard aan de slag en met een dag lagen alle vloer panelen op z’n plek en een dag later waren alle wanden en het dak gemonteerd. Ineens hadden we een huis waar we in kunnen staan. Die dag was er ook weer een enkel traantje toen we samen in onze woonkamer konden staan en we arm in arm over onze prik tuin keken.
En zoals altijd bij “handwerk” en verbouwingen gaan er wel wat dingen mis, scheurtje in t plafond, kozijn die vervangen moet worden en ook nog eens een raam die het niet meer zag zitten. Hierdoor hebben we enkele dagen vertraging maar hey op de jaren die we al gewacht hebben, maken die paar dagen niks uit!
Komende week gaat het hopelijk voorspoedig, en kunnen we de sleutel overhandigd krijgen zodat we de volgende klussen kunnen gaan beginnen en de datum van verhuizing steeds dichterbij komt. Welke datum dit gaat zijn, is nog niet bekend.
